Ode aan de grijze kat

Voorgelezen door Dina Sonck

De grijze kat slaapt op de bank. Dat wil nu treffen.
Ze slaapt er zondeloos en zonder enig vat
Te krijgen op het zijn. Zij weet niet dat
Er om je heen een wereld is om te beseffen.

Ze blijft onaangedaan en uitgestreken effen.
Het kan haar verder uiterst weinig schelen wat
Er voor ellende van de televisie spat,
En ze verlegt zich zonder ooglid te verheffen.

Zij houdt van vrouwenfilms vol kreten en gefluister,
Van wilde aardbeien verscholen in het gras,
De oude bioscoop hersteld in al zijn luister.

Onzichtbaar zakdoeksnuiter in het schemerduister,
Een glimlach die bevriest tot bittere grimas.
Een katachtig gespin. Een zilvergrijs canvas.